വിജനമീ ക്ഷേത്രവീഥിയില്‍ കുളി കഴി-
ഞ്ഞീറനായ തുലാവര്‍ഷ സന്ധ്യയില്‍
പ്രണയിനീ കണ്ടുമുട്ടി നാമിന്നൊരു
വിധി നിയോഗത്തിലെന്നപോല്‍ പിന്നെയും
ദശകമേറെ കടന്നു പോയ്‌ ജീവിത
ദശകളെത്രയോ പിന്നിട്ടു വെങ്കിലും
കരി നിഴല്‍ കുണ്ടില്‍ വീണ നിന്‍ കണ്‍കളില്‍
പ്രണയ ദീപങ്ങളെരിയുന്നു ദീപ്തമായ്
നിന്റെ പേരെനിക്കറിയില്ല, വീടു മീ; വിജന
രഥ്യയില്‍ കണ്ടെത്തി തമ്മില്‍ നാം
പ്രണയ തീവ്രമാം മൌനത്തിനാല്‍ നമ്മള്‍
ഹൃദയമല്ലയോ കൈമാറിയാദ്യമായ്...
വ്യഥിത കൌമാര കാലം കടന്നൊരു
പുതിയ ജീവിതം തേടിയലഞ്ഞ നാള്‍
കടലിനപ്പുറതോരോ മഹാപുര ചുഴി-
യിലും മുങ്ങി ജന്മം തുലച്ച നാള്‍
വിരഹ ദുഖമില്ലാതെ വിരല്‍ തുമ്പി-
ലരുമയായി തൊടാന്‍ മോഹമില്ലാതെ
കരളില്‍ നീയെന്ന ബോധം പകര്‍ന്നതാ
മനഘ ചൈതന്യ ധാരയറിഞ്ഞു ഞാന്‍
പ്രണയിനീ നമ്മള്‍ വൃദ്ധര്‍ കൈമാറുവാന്‍
പ്രണയമല്ലാതെ ഒന്നുമില്ലാത്തവര്‍
പിരിയുവാന്‍ നേരമായി ഘനാ ഘന
ചിറകുമായ് അടുത്തെത്തുന്നു യാമിനി...
ഇനിവരും ജന്മവീഥിയില്‍ മറ്റൊരു
വിജന സന്ധ്യയില്‍ കാണാതിരിക്കുമോ...?
